Zdzisław Haś
Zdzisław Haś urodził się 22 października 1930 r. w Kamieńsku. Tytuł inżyniera uzyskał w 1954 r. na Wydziale Mechanicznym Politechniki Łódzkiej, dyplom mgr inż. uzyskał w 1956 roku na tym samym wydziale Politechniki Łódzkiej. Pracę w uczelni rozpoczął w roku 1954. zaś w 1956 rozpoczął pracę na stanowisku asystenta w Katedrze Metaloznawstwa i Obróbki Cieplnej Politechniki Łódzkiej. W 1962 r. uzyskał stopień doktora nauk technicznych na podstawie rozprawy pt. „Cyjanonasiarczanie stali szybkotnącej”, zaś w roku 1968 stopień doktora habilitowanego nauk technicznych za rozprawę pt.: „Badania nad efektem Rebindera i współczynnikiem tarcia przy procesach obróbki plastycznej metali”. W ramach rozprawy opracował oryginalną metodę badań współczynnika tarcia w procesie ciągnienia, którą nazwał „metodą powtórnego ciągnienia”, która w literaturze znana jest pod jego nazwiskiem. Udowodnił, że w procesach ciągnienia prętów metalowych efekt Rebindera nie przejawia przypisywanego mu w literaturze oddziaływania. W 1968 roku otrzymał stopień doktora habilitowanego. Tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymał w roku 1978, a stanowisko profesora zwyczajnego w roku 1992.
Specjalizacja naukowa profesora Zdzisława Hasia obejmuje inżynierię materiałową, inżynierię powierzchni i trybologię.
Opublikował 110 artykułów. Uzyskał 37 patentów, z których większość jest wykorzystywana w przemyśle polskim. Wykonał 140 ekspertyz i wypromował 10 doktorów nauk technicznych.
Jest twórcą:
- syntetycznego związku smarującego MoS2 oraz nowego związku smarującego WS2;
- metody doświadczalnego wyznaczania współczynnika tarcia przy przeróbce plastycznej metali;
- technologii azotonasiarczania gazowego SULFONIT szeroko wykorzystywanej w przemyśle polskim;
- technologii azotowania próżniowego NITROVAC wykorzystywanej w wielu zakładach przemysłowych;
- technologii azotonasiarczania wprowadzonej do praktyki przemysłowej;
- metod podnoszenia trwałości i niezawodności elementów maszyn i narzędzi.
Technologie NITROVAC I SULFONIT zostały nagradzane złotymi i srebrnymi medalami na Światowych Wystawach Wynalazków.
W latach 1970-76 był zastępcą dyrektora Instytutu Metaloznawstwa i Technologii Metali Politechniki Łódzkiej, a od 1976 roku jest dyrektorem Instytutu (obecnie Inżynierii Materiałowej i Technik Bezwiórowych).
W latach 1969-72 pełnił funkcję prezesa RZ ZNP.
Jest członkiem założycielem Polskiego Towarzystwa Metaloznawczego i Polskiego Towarzystwa Materiałoznawczego.
Jest członkiem i pełnił wiele funkcji w instytucjach krajowych i zagranicznych, jak np. w Komitecie Nauki o Materiałach PAN, Komitecie Metalurgii PAN, Komitecie Budowy Maszyn PAN.
W latach 1988-90 był członkiem Komitetu do spraw Nauki i Postępu Technicznego przy Radzie Ministrów.
Od 1995 roku jest członkiem American Society for Metals.
Jest laureatem Nagrody Miasta Łodzi i Nagrody Województwa Kieleckiego. Był Wicemistrzem Techniki NOT i Łodzianinem roku 1974, został zaliczony w poczet Twórców Techniki Polskiej.
Uzyskał wiele odznaczeń, m.in.: Krzyż Komandorski i Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski oraz Medal Komisji Edukacji Narodowej.