45. JAKIE ARGUMENTY UZASADNIAJĄ PODEJŚCIE CAŁOŚCIOWE, SYSTEMOWE, HOLISTYCZNE (NAZYWANE TEŻ GENERALISTYCZNYM ALBO SYNTETYCZNYM) DO BADANYCH OBIEKTÓW, Z KTÓRYCH NAJWAŻNIEJSZYM JEST CZŁOWIEK?

JAKIE ARGUMENTY UZASADNIAJĄ PODEJŚCIE CAŁOŚCIOWE, SYSTEMOWE, HOLISTYCZNE (NAZYWANE TEŻ GENERALISTYCZNYM ALBO SYNTETYCZNYM) DO BADANYCH OBIEKTÓW, Z KTÓRYCH NAJWAŻNIEJSZYM JEST CZŁOWIEK? (6 września 2014 r.)

• Ervin Laszlo, który wypowiada się, że „obecnie jesteśmy świadkami kolejnej odmiany stylu myślenia: zwrotu ku teoriom ścisłym, a jednocześnie holistyczny (...). Spojrzenie systemowe ukazuje pewną nową perspektywę w badaniu człowieka i przyrody. Stanowi pewien nowy sposób organizowania uzyskanych wyników badawczych, przy użyciu pojęć systemu oraz systemowych właściwości i relacji”;

• Fritjof Capra, uważa, że organizmy żywe są „systemami otwartymi, co oznacza, że po to, aby pozostać przy życiu, muszą one utrzymywać ze środowiskiem ciągłą wymianę energii i materii”, twierdzi, że „przed każdą dziedziną nauki, która jest ważna ze społecznego punktu widzenia, a więc taką jak: medycyna, ekonomia, psychologia czy biologia, stoi dziś zadanie rozwiązania poważnych problemów społecznych. Rozwiązać je jednak będzie można tylko wtedy, gdy wcielimy w życie nowy paradygmat myślenia” – chodzi o paradygmat systemowy;

• Oskar Lange, na temat zjawisk biologicznych wypowiada się: „zjawiska takie jak dążenie organizmu do określonego stanu (homeostaza), regeneracja, przezwyciężanie przez organizm zaburzeń w rozwoju, stanowią podstawę metafizyczno-finalistycznych interpretacji organizmów jako «całości»”;

• Hans Selye analizując procesy zachodzące w człowieku, pisze: „w kategoriach ściślejszych i bardziej naukowych, wszystko to sprowadza się do zastosowania tego, co Erwin Laszlo nazwał «filozofią systemów», opartą – na cybernetyce (...). To znaczy, do przystosowawczej samoregulacji i homeostazy na wszystkich szczeblach życia jednostkowego i społecznego”;

• Marian Mazur, który uzasadnia, że człowiek jest przypadkiem szczególnym systemu autonomicznego, czego konsekwencją jest uznanie „wszystkich twierdzeń dotyczących systemu autonomicznego za odnoszące się również do człowieka. Zgodnie z zasadą, że twierdzenie ogólne odnosi się również do wszystkich przypadków szczegółowych”.

W następnym wpisie podam argumenty, które przemawiają za uznaniem człowieka za szczególny przypadek systemu autonomicznego.