CO O PODEJŚCIU SYSTEMOWYM DO BADANIA CZŁOWIEKA MYŚLĄ SPECJALIŚCI RÓŻNYCH DZIEDZIN? (23 sierpnia 2014 r.)
„zarówno technika, jak i społeczeństwo stały się dziś tak złożone, że nie wystarczają już tradycyjne sposoby i środki, lecz stało się konieczne ujęcie o charakterze holistycznym (całościowym) lub systemowym oraz uogólnionym lub interdyscyplinarnym” – L. von Bertalanffy;
koncepcja organizmu ludzkiego, traktowanego jako całościowy system, „wskazywała na rosnące wątpliwości co do słuszności «paradygmatu» nauki klasycznej, polegającego na objaśnianiu zjawisk złożonych przez dające się z nich wyodrębnić proste elementy. Wątpliwości te znalazły wyraz w pytaniach dotyczących istoty «organizacji», stwierdzonej w każdym organizmie żywym” – G.J. Klir;
„metody systemowe pozwalają wyjaśnić i badać przystosowanie się organizmów do środowiska i ich równoczesny rozwój – co nie było możliwe w teoriach klasycznych” – F. Capra;
„samo pojęcie organizmu jako zintegrowanej całości pociąga za sobą konieczność całościowego podejścia poznawczego, będącego przeciwieństwem analityczno-merytorycznej metody badania zjawisk życiowych” – J.L. Frąckiewicz.
W następnym wpisie kolejne opinie specjalistów innych dziedzin na temat podejścia systemowego do badania człowieka i otaczającej go rzeczywistości.